Wat is eigenlijk soorteigen kattenvoer?

Het is nog niet zo lang geleden dat katten zich bijna uitsluitend voedden met muizen, ratten en vogels. Mensen in lang vervlogen tijden gaven hun katten waarschijnlijk ook af en toe wat etensresten of restjes rauw vlees.

Terwijl het eerste hondenvoer opkwam rond 1850, raakten droog- en natvoer voor katten pas na de Tweede Wereldoorlog ingeburgerd.

Daarvoor waren de katten vooral afhankelijk van de jacht voor hun eigen voedsel. Katten werden immers ook bijna uitsluitend gehouden om huis en erf vrij te houden van muizen en ratten.

Dat huiskatten sociale en puur huiselijke dieren zijn, is een verschijnsel van de moderne tijd.

Tot op de dag van vandaag zou voedsel dat alle voedingsstoffen en voedingsaspecten van kleine prooien biedt, als soorteigen of natuurlijk omschreven moeten worden.

Het probleem met modern kattenvoer

Zeker, kattenvoer in blik en zak is niet consequent slecht. Integendeel, naarmate ons dieet zich ontwikkelt en verandert, is dat van de kat ook gebeurd.

Als een kattenvoer veel hoogwaardige eiwitten uit vers vlees bevat en de kat een kauwprikkel heeft door droogvoer, moet hij het goed kunnen doen zonder muis en co.

Maar helaas is de situatie op de markt voor kattenvoer niet zo eenvoudig. In conventioneel geproduceerd massaal kattenvoer is er lange tijd de neiging geweest om additieven en veel te veel graan in het eten te doen terwijl er op de verpakkingen aan de voorkant een lekkere kip of smakelijke zalm staat.

Als je de verpakking goed bekijkt, zie je dingen als:

– Granen staan bovenaan de ingrediëntenlijst.
– Van een niet aangegeven vleesgehalte is 6% kip en heet het voedsel officieel “kip”.
– Suiker, karamel
– Smaakstoffen (aroma’s).

Sinds enkele jaren duikt er een ander enorm probleem op in de kattenvoeding: de overmineralisatie van voer.

De gevolgen van verkeerde voeding

Katten lijden in toenemende mate aan “welvaartsziekten”, net als wij mensen. Aandoeningen als diabetes, nierproblemen, tandsteen, urinestruviet, overgewicht en allergieën nemen toe.

Deskundigen op het gebied van diervoeding en veevoer wijten dit aan voer dat stiekem steeds minderwaardig wordt.

Wat is er beter aan het BARF-dieet voor katten?

“Barfing” werd ontwikkeld door een Canadese vrouw genaamd Debbie Tripp. De gepassioneerde hondeneigenaar had in de jaren tachtig al massale gezondheidsproblemen onder haar dieren, veroorzaakt door ondermaats voer.

Ze ging terug naar het dieet van de wilde voorouders van de honden en voerde “rauw”. Dit veranderde de gezondheid van de honden zo ten goede dat Debbie Tripp zei dat ze “als herborenen” waren.

In het Engels betekent “BARF” “born again raw feeders”. Met andere woorden: “wedergeboren rauwe voerders”. In Duitstalige landen zegt men meestal “biologisch op de soort afgestemd rauw voedsel”.

Barfers zijn ervan overtuigd dat het metabolisme en de spijsvertering van een kat nog steeds ontworpen zijn om rauw voedsel te benutten.

Het principe van barfen is heel eenvoudig: je kat krijgt rauw vlees en wat granen en groenten. De percentages moeten die van een “echt” prooidier zo dicht mogelijk benaderen.

Een muisje levert de kat vers vlees met bloed, ingewanden, de maaginhoud, botten en ook huid en vacht.

Bereken het BARF-gedeelte voor de kat

Als je geïnteresseerd bent in het BARF-dieet, moet je eerst de behoeften van je kat bepalen.

Dat kan met deze formule, die je moet aanpassen afhankelijk van de grootte van je huisdier.

BARF portie voor een kat van vier kilo:

– 4 porties van 25 tot 30 g vlees
– 100 tot 120 g vlees per dag
– plus aanvulling vezelmix.

Rauw vlees voeren is echter veel gemakkelijker als je een BARF-calculator op internet of een BARF-app gebruikt.

Maar vertrouw niet helemaal op de rekenmachine. Let op het gewicht van je kat en pas zo nodig aan. Porties variëren afhankelijk van ras en activiteit.

Een BARF portie voor katten bestaat uit:
– rauw vlees
– orgaanvlees (zeer rijk aan voedingsstoffen!)
– groente-granenmix
– eventueel een voedingssupplement.

Als je serieus wilt barfen, krijgt je kat niets anders. Geen traktaties, geen kattenmelk en geen andere lekkernijen. Als je een loslopende kat hebt, kun je nooit helemaal uitsluiten dat hij elders iets “eet”.

Hoe wordt de kat omgezet naar BARF?

In principe zijn er drie manieren waarop je kat reageert op het BARF-dieet:

– Ze vindt het geweldig.
– Ze weigert het volledig.
– Ze raakt er langzaam aan gewend.

Als katteneigenaar weet je zeker hoe koppig fluwelen pootjes kunnen zijn als het om eten gaat.

Als je een kieskeurige kat hebt, zul je hard en volhardend moeten zijn voordat BARF geaccepteerd wordt.

Andere katten wennen er vrij snel aan en vinden rauw vlees geweldig. In principe wennen dieren die buiten zijn en misschien af en toe een muis eten sneller aan rauwe vleesvoeding dan binnenkatten.

De voor- en nadelen van BARF-voeding voor katten

Optimaal biedt BARF voeren je deze voordelen:

– Soorteigen voeding, bijna zoals in de natuur.
– Rauw vlees voorziet de kat van natuurlijke mineralen en vitaminen.
– De eettijd wordt verlengd en de kat moet meer kauwen.
– De vacht wordt mooier.
– Spijsverteringsproblemen en “beschavingsziekten” kunnen verdwijnen.
– De kat is weer meer een “kat” (psychologisch welzijn).

Nadelen van BARF-voeding voor katten:

– Barfen is soms erg duur en tijdrovend.
– Rauw vlees van geslachte dieren is ook niet “natuurlijk” (antibiotica, vet, laag mineraalgehalte, bloedgebrek, kip en rundvlees in plaats van muis en rat).
– Sommige katten willen het rauwe vlees gewoon niet.
– De gezondheidsbevorderende effecten kunnen niet gegarandeerd worden.
– De stress kan groter zijn dan de voordelen.

BARF-voeding voor katten – de conclusie

Barfen kan goed zijn, maar dat hoeft niet.
Als je een kat hebt die aan intoleranties of beschavingsziekten lijdt, moet je het proberen.

Als je absoluut overtuigd bent van het prooiprincipe, raden we je ook aan om gewoon barfeeding voor katten te proberen.

Anders kunnen conventionele voeders met een zeer hoog vleesgehalte en hoogwaardige ingrediënten ook een alternatief zijn voor barfen.