Giflokaas dat is ingesteld om honden kwaad te doen is een akelig iets. Helaas komt deze wreedheid vaker voor, vooral in stedelijke gebieden. We vertellen je hoe je jezelf kunt beschermen en kunt handelen in geval van nood.

Gif lokaas tegen hond: Soorten en feiten

Helaas zijn er nogal wat mensen op deze wereld die dieren zo haten dat ze zelfs bereid zijn giftig of schadelijk aas uit te zetten, alleen maar om de honden pijn te doen of te doden.

Laten we het vanaf het begin duidelijk stellen: We raden je aan niet veel na te denken over de motieven van zulke mensen, je geeft dan alleen maar aandacht die dierenhaters niet verdienen.

Als hondenliefhebber moet je je richten op de bescherming van je viervoeter.

Hondenaas is er in drie soorten:

– Gifkorrels, die verstopt zitten in gehaktballen, gehakt of worst .
– Scherpe voorwerpen zoals glassplinters, scheermesjes of spijkers, die in vlees- of worstaas worden gestopt.
– Vloeibare vergiften, die in vlees of eieren worden gespoten .

De gebruikte vergiften zijn heel verschillend. Leken in het veld halen rattengif of bestrijdingsmiddelen bij de bouwmarkt en gebruiken die.
Maar er zijn ook mensen die weten van het gevaar van vergiftiging van honden door pure chocolade of bepaalde planten en die deze bewust in vleesaas stoppen.
Veel tuinen hebben planten die honden gemakkelijk kunnen vergiftigen of doden.

Er zijn ook hondenhaters die expertise en toegang hebben tot perfide, zeer effectieve vergiften. Er zijn ook overdoses van bepaalde medicijnen gevonden in giflokaas.

Hier volgt weer een overzicht van veel voorkomende vergiften in lokaas tegen honden:

– Rattengif, strychnine
– Pesticiden
– Antivries
– Geneesmiddelen
– Drugs
– Drank
– Tabak
– Pure chocolade
– Bijtende schoonmaakmiddelen
– Giftige planten
– Meststoffen.

Waar worden hondenaasjes geplaatst?

In principe gebeuren zulke aanvallen op dieren nu overal in het land. Regio’s in de steden worden getroffen, maar ook plattelandsgebieden.

Vooral op het platteland heerst nog steeds de slechte gewoonte om vergiftigde eieren te leggen tegen vossen en marters. Natuurlijk kan je hond ze ook pakken.

Anders plaatsen bewoners die zich ergeren aan honden graag lokaas aan de rand van goed bezochte wandelroutes.
Ook parken, groengebieden aan de rand van rivieren en beken, drukbezochte bosgebieden en groengebieden bij speeltuinen worden getroffen.

Helaas kun je bijna nooit helemaal uitsluiten dat een gek zulke dingen doet.

Het lokaas wordt vaak in de struiken gelegd, in kleine kartonnen doosjes gestoken of ergens op een stuk papier gelegd waar de hond het kan ruiken maar de mensen het niet per se meteen zien.

Wat te doen als de hond een vergiftigd lokaas heeft gepakt?

Misschien zie je het direct en kun je zelfs het aas te pakken krijgen, of misschien eet je hond iets en vertoont dan symptomen.

Bij ernstige symptomen moet je onmiddellijk naar de dierenarts gaan . Verspil geen tijd!

– zwaar hijgen
– apathie
– witte slijmvliezen
– neuronale tekorten
– bloed uit de mond
– bloedende verwondingen.

Zorg ervoor dat je overgebleven aas weggooit en neem er ten minste één mee naar de dierenarts. Uitzoeken welk gif het is kan levens redden. Dierenartsen herkennen sommige vergiften onmiddellijk aan uiterlijk en geur.

Als je hond ter plekke ernstige symptomen vertoont en je hebt geen auto in de buurt, vraag dan andere voorbijgangers om hulp of bel het dierennoodnummer. In alle grotere steden komen de dierenredders ook naar je toe.

Als je weet hoe je dit moet doen, kun je de hond laten braken. In principe geldt een periode van ongeveer een uur om het gif door braken uit de hond te krijgen. Zo nodig kun je het dus ook door de specialist laten doen.

Gifaas: honden optimaal beschermen

Natuurlijk is het het beste als je hond in de eerste plaats geen gifaas eet. Het is begrijpelijk dat je je viervoeter niet altijd aan de lijn wilt houden. Je moet je vrijheden niet per se beperken, zelfs niet uit angst voor gifstoffen.

Het is goed als je hond in eerste instantie geen rommel of voedsel opraapt. Dit kan getraind worden.
Daartoe lok je je hond met zulke dingen (je moet het “aas” zelf tevoorschijn halen) en dan leer je hem zulke dingen niet te eten, maar aan jou te vragen.
De hond mag het lekkers niet pakken. In ruil daarvoor geef je hem een even lekkere traktatie uit jouw hand en, als gratis bonus, veel gejuich en vreugde.

Optimaal, als de hond vlees en worst in de natuur vindt, zal hij het ook eerst aan jou willen vragen of het andere lekkers krijgen plus lof.

Het minste wat je hond in de training in verband met lokmiddelen moet hebben geleerd zijn commando’s als “nee” en “af” of “geven”.

Apps, waarschuwingen en delen onder hondenbezitters

Er zijn nu veel apps voor hondenliefhebbers die ofwel een sectie hebben met waarschuwingen voor giflokaas, ofwel alleen voor dit doel zijn:

– Gifaas App van Dogorama
– Gifaas Radar

Hondenliefhebbers die de app hebben, melden vondsten en incidenten onmiddellijk. Dierenartsen promoten ook de app en voeren gegevens in of vragen getroffen hondeneigenaren om mee te doen.

Omdat de angst voor aanvallen veel eigenaren treft, zijn de apps erg populair en zullen ze in de toekomst hopelijk veel hondenlevens redden.
Ook waarschuwingsberichten en krantenberichten maken melding van aanvallen met giflokaas en, last but not least, hondenliefhebbers wisselen voortdurend informatie met elkaar uit.

Toch mag je de aanpak van de andere partijen nooit bagatelliseren. Sommige lokaasaanbrengers willen alleen hun eigen buurt van honden “opruimen”, anderen houden zich niet bezig met een plaatselijke oorzaak maar met het principieel aanvallen van de honden.

Wees dus, ondanks de app en het vermijden van bepaalde looproutes, altijd waakzaam!

Wat moet ik doen als mijn hond vergiftigd aas heeft gegeten? – de conclusie

Als je hond een vergiftigd lokaas heeft opgelopen, is er maar één manier: breng hem zo snel mogelijk naar de dierenarts!
Als je het stuk nog kunt bemachtigen, is het goed. Ruim vergiftigd lokaas zo mogelijk op om andere honden te beschermen. Vraag om hulp als je in de natuur of zonder auto bent.
Bescherm jezelf altijd bij het hanteren van vergiftigd aas en aas met scherpe voorwerpen (handschoenen, niet direct aanraken).